είναι όμως η μόνη αιτία για τα προβλήματα που δημιουργούνται. Ο παράγοντας "άνθρωπος" φέρει πολύ
μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης όταν συμβεί κάποιο ατύχημα.
Οι οδηγικές ισορροπίες αλλάζουν ριζικά, όταν το αυτοκίνητο κινείται σε βρεγμένο οδόστρωμα.
Η πρόσφυση των ελαστικών είναι εξαιρετικά μειωμένη κι εύκολα χάνεται τελείως.
Δεν επαναπαύεται σε καμία περίπτωση ο οδηγός, επειδή, πιθανότατα, έχει καινούργια ελαστικά.
Ακόμα και τα ειδικά για τη βροχή ελαστικά, τα οποία διαθέτουν χάραξη τέτοια ώστε να εξασφαλίζουν τη
μέγιστη αποχέτευση νερού, προκειμένου να υπάρχει ικανοποιητικό ποσοστό επαφής μεταξύ ελαστικού και
δρόμου, έχουν κάποιο όριο μετά από το οποίο κάνει την εμφάνισή της η υδρολίσθηση.
Η εμφάνιση της υδρολίσθησης
Παρόλα αυτά και πριν την εμφάνιση του φαινόμενου αυτού, οι κινήσεις κατά την οδήγηση πρέπει να γίνονται
με μεγάλη προσοχή και ηρεμία. Απότομες αλλαγές της κατεύθυνσης και επιταχύνσεις – επιβραδύνσεις, πρέπει
να αποφεύγονται, προκειμένου ο οδηγός να έχει τον απόλυτο έλεγχο του αυτοκινήτου.
Είναι πολύ σημαντικό να θυμάται ο οδηγός πως το βρεγμένο οδόστρωμα "κρύβει" παγίδες που μπορεί να έχουν
τη μορφή λακκούβας, λαδιών στην επιφάνεια του δρόμου ή ακόμα και λάσπης. Όλα αυτά απαιτούν ετοιμότητα.
ποιότητα ασφάλτου -ιδιαίτερα γλιστερό οδόστρωμα- μέχρι συγκέντρωση μεγάλης ποσότητας νερού σε ένα
συγκεκριμένο σημείο.
Ο οδηγός οφείλει να είναι ιδιαίτερα συγκρατημένος όταν κινείται σε κάποιον άγνωστο για αυτόν δρόμο και
να προβλέπει τι μπορεί να του συμβεί. Αν για παράδειγμα δεν έχει ξαναπεράσει από ένα δρόμο και παρατηρήσει
σε κάποιο σημείο πως ο δρόμος γυαλίζει "ύποπτα", θα πρέπει να υποθέσει πως η γυαλάδα αυτή μπορεί να κρύβει
λακκούβα που πιθανότατα να είναι τόσο μεγάλη ώστε να προκαλέσει ζημιά στο αυτοκίνητο.
Η εξήγηση του φαινομένου
Ας αρχίσουμε εξηγώντας το φαινόμενο. Πάνω στο βρεγμένο οδόστρωμα υπάρχει κάποιο φιλμ νερού που μπορεί να φθάνει ακόμη και τα 10 mm, ιδιαίτερα όταν η κλίση του δρόμου δεν είναι σωστή (κάτι συνηθισμένο στη χώρα μας). Το ελαστικό «πιέζει» μέσα στα αυλάκια του το νερό αυτό και το διώχνει διατηρώντας έτσι την επαφή με το δρόμο. Όσο αυξάνεται η ταχύτητα του οχήματος μας, ο χρόνος επαφής κάθε σημείου του ελαστικού με το δρόμο μειώνεται και τελικά είναι αδύνατο να φύγει όλο το νερό από το δρόμο. Αυτό δημιουργεί μια σφήνα νερού μπροστά στο ελαστικό που τώρα έχει αρκετά μειωμένη επαφή με το δρόμο. Όταν η ταχύτητα αυξηθεί ακόμη περισσότερο το στρώμα νερού περνάει κάτω από το σημείο επαφής και το ελαστικό ολισθαίνει πάνω στο φιλμ του νερού. Η χαμένη πρόσφυση κάνει αδύνατο τον έλεγχο της κατευθυντικότητας και στην ουσία το όχημα μας είναι ακυβέρνητο. Αν μάλιστα η υδρολίσθηση συμβεί πάνω σε στροφή τότε τα πράγματα είναι χειρότερα αφού η υποστροφή ή η υπερστροφή είναι δύσκολο να ελεγχθούν.
Η χαμένη πρόσφυση επανέρχεται με μείωση της ταχύτητας που θα πρέπει να είναι ομαλή χωρίς άγρια φρεναρίσματα ή απότομες κινήσεις του τιμονιού. Όταν νιώσουμε ότι το ελαστικό βρίσκεται πάλι σε επαφή με το δρόμο μπορούμε να φρενάρουμε περισσότερο ή να αλλάξουμε κατεύθυνση. Πρόληψη ώστε να μη συμβεί το φαινόμενο αυτό είναι ο τακτικός έλεγχος της φθοράς των ελαστικών.
Όσο το πέλμα βρίσκεται σε καλή κατάσταση και το βάθος είναι στα όρια που συνιστά ο κατασκευαστής τότε μπορεί να διώχνει το νερό από τα αυλάκια του. Αν τα ελαστικά είναι φαγωμένα τότε το έργο αυτό είναι δύσκολο και η υδρολίσθηση βρίσκεται «προ των πυλών».
Επίσης σημαντικό ρόλο παίζουν οι σωστές πιέσεις των ελαστικών. Ακολουθήστε τις προδιαγραφές του κατασκευαστή για τις πιέσεις γιατί όσο μικρότερη είναι η πίεση από το κανονικό τόσο διευκολύνεται η υδρολίσθηση. Έλεγχος φθοράς, πιέσεων και μαλακές κινήσεις όταν κινείσθε σε βρεγμένο. Επιπλέον και σημαντικότερο κοινή λογική και ασφαλής οδήγηση, οι ελληνικοί δρόμοι είναι γεμάτοι σημεία - παγίδες που έχουν νερά με βάθος πολλές φορές πάνω από 10 mm.
ΠΗΓΗ: autotriti.gr / iceal
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου